İnsanlık ilkel çağdan yola çıkıp teknolojik döneme ilerlerken çok büyük bir hata yaptı. Kendisi için gerekli yenilenebilir enerjiyi keşfettiği halde, bunu elinin tersiyle itti ve dünyanın sonunu getirecek fosil yakıtlara yöneldi. Bu yönelme sadece bir kaç yüzyıl içinde büyük savaşların yaşanmasına, ozon tabakasının delinmesine, buzulların erimesine, bir çok canlı türünün yok olmasına, salgın hastalıkların artmasına, kitlesel ölümlere, acı ve göz yaşına neden oldu. Oysa yapması gereken; ilk icat ettiği su, rüzgar ve güneş enerjisini daha da geliştirerek teknolojik yatırımlarını bu kaynaklar üzerine yoğunlaştırmak olmalıydı. Buğdayı öğütmek için suyun, dev gemilerin hızla yol alması için rüzgarın, sonrasında güneşin muazzam gücünü kullanmayı reddetmek yerine, bu yenilenebilir enerji kaynaklarından daha fazla yararlanmak için teknoloji üretmeliydi. Şimdi boşa heba edilmiş yüzlerce yıl ve hastalıklı bir dünyada köşeye sıkışmış bir hayvan gibi çaresizlik içinde debelenmeyecekti. Bu büyük yanılmanın ardından aklı başına gelen insanlık şimdi başını iki elinin arasına almış kara kara iki konuyu düşünüyor. Birincisi; bozulan ekosistemi nasıl onaracak? İkincisi; yenilenebilir enerjiyi sosyoekonomik yaşama nasıl entegre edecek? Muhtemelen yeni dünya düzeni güneş enerjisi üzerine şekillenecek, rüzgar ve su gücünden de yararlanılarak enerji arttırımı sağlanacak. Peki, bu geçiş sürecinde insanlık çıkar çatışması yaşayacak mı, yani savaşlar olacak mı? Eğer insan bugüne kadar tanımlandığı özelliklere gerçekten sahipse, bu süreci akıl ve bilimin ışığında başarıyla aşacaktır. Yok, bu tanım sadece bir kurguysa ve insan gerçekte zararlı bir hücreyse, muhtemelen hata üzerine hata yapacaktır. Umarım insanlık, bilim ve akıl kazanır. Umarım insan insandır.